Het verhaal van Ajoeb
Het verhaal van de profeet Ajoeb in de Qoer-aan toont een ander aspect van Allah’s
gunsten aan Zijn gelovige slaven, die geduldig blijven en dankbaar, en aan Zijn
geliefde profeten.
Ajoeb had veel dieren, kuddes en akkers, en goede zonen, over wie hij allemaal
tevreden was. Hij werd op de proef gesteld over al deze dingen en verloor ze
allemaal. Toen werd hij op de proef gesteld over zijn eigen lichaam. Niets van
zijn lichaam bleef gezond, behalve zijn hart en zijn tong. Daarmee dacht hij
aan Allah. Hij was alleen in een verre uithoek van het land. Niemand had medelijden
met hem, behalve zijn vrouw, die voor hem zorgde. Ze leden zo’n gebrek,
dat ze moest werken als een bediende.
Ajoebs geduld
Maar ondanks dit alles bleef Ajoeb standvastig in zijn geduld. Hij dacht altijd
aan Allah, en dankte Hem altijd. Hij klaagde niet, gaf niemand de schuld, mopperde
niet en werd niet boos. Hij bleef zo een aantal jaren lang geduldig.
Kwelling en gunst
Toen de kwelling, die Allah voor Ajoebs ziel had gewild, voorbij was, brak er
voor hem vrede aan. Allah gaf hem een smeekbede in, die verhoord werd. Dat gebed
toonde zijn machteloosheid en ellende aan. Het maakte duidelijk, dat er inderdaad
geen toevlucht tegen Allah is, behalve in Hem, en dat Hij de macht heeft om
alles te doen. Allah genas Ajoebs lichaam en gaf hem zijn familie en bezit terug,
en zegende hem. Allah zegt:
Toen Ajoeb tot zijn Heer riep en zei. ‘Kwelling heeft mij neergedrukt,
en U bent de Genadigste van de genadigen.’
(QsA1-Anbijaa’ 21: 83)
Wij verhoorden zijn gebed en bevrijdden hem van zijn moeilijkheden. Wij gaven
hem zijn familie en het gelijke ervan erbij, als een teken van Onze barmhartigheid
en als een herinnering voor de slaven.’